المنفى

ليلك يا سمراء تسكره الظلمات
تخنقه العبرات
يا تينى حزينا
كسيرا
يحمل هم الارض والسموات

كفرت بعشقى… وبعيناك ما كفرت
صلبت ونفيت على عينيكى وما همست
حارسا انا منذ الازل
على شفتيكى
وماتعبت

قولوا لها
اذا رايتم عيونها
انى لازلت احملها فى قلبى
فى كفى فى سفرى
فيما بين جفنى ورمشى

حبيبـــــة قـريبة
رغم منفى الارض ومنفى الروح
ومنفى القلب
ومنفى الزمن

قولوا لها اذا اتيتم نورها
وهالكم طلة الجمال المتعالى
واخذتكم روعة الورد فى الشفاة
وجذبة الليل فى العيون
ودار بعقولكم حسنها
انى لازلت احبها

هى الحبيبة
فى دمى تمضى سفن عشق وبحارا
تسكن اضلعى منذ النشاة الاولى
فكرة فى الغيب كنت اومكتمل المدارا

تسرى كضوء الصبح فى عينى
تجلو صداة القلب وتمحوا الغبارا

هى الحبيبة
رغم الجرح النازف من منفايـــا
رغم الليل الثابت فى الحنايـــــــا
رغم انوف طواغيتها ووجلاديها
وصانعى فيها المنايا

يوما ساتيها
فى جبينى القمر حرا
والشمس فى عيونى الوانا
يوما ساتيها مكللا بالمجد قلبى
ابعث فى تاريخها الحضارة
يوما ساتيها مطرا
ابعث فى جدبها النضارة
هى الحبيبة
بلادى